Jerzy Słaboszewski (ur. 4 kwietnia 1932, zm. 4 kwitnia 1981 r. w Elblągu) – piłkarz Piasta Cieszyn, Wisły Kraków, Legii Warszawa, Lechii Gdańsk.
Karierę piłkarską rozpoczął w Piaście Cieszyn i już jako junior, wyróżniał się wspaniałym, mocnym strzałem. Dzięki żmudnym ćwiczeniom doprowadził do perfekcji egzekwowanie rzutów wolnych. Posiadał nadto wrodzony instynkt piłkarski, szczególnie przydatny w grze obronnej. Potrafił bezbłędnie ustawiać się i kontrolować pole gry. Mimo nieco ociężałej postury,całkowicie panował na boisku. Potrafił bezbłędnie się ustawiać i kontrolować pole gry. Dzięki tym walorom, będąc jeszcze juniorem, zadebiutował w pierwszej drużynie Piasta.
Kiedy rozpoczął studia na Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Krakowie, od razu znalazł się w ekstraklasowej Cracovii. Po skończeniu studiów przeniósł się do Warszawy, by tam kontynuować grę w piłkę nożną. Został zawodnikiem Legii Warszawy, wówczas najlepszej polskiej drużyny, naszpikowanej prawie samymi reprezentantami kraju.
Od razu stał się silnym punktem warszawskiej drużyny a kibice tego Klubu zapamiętali szczególnie jego piątą bramkę (1955 r.) strzeloną Lechii Gdańsk w finale Pucharu Polski. Jego gra została zauważona przez selekcjonera reprezentacji Polski, Ryszarda Koncewicza. Toteż przez jakiś czas należał do kadry narodowej.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. Swoją nową pracę rozpoczął od prowadzenia juniorskich reprezentacji Polski. Z początkiem sezonu 1070/71 objął drugoligową Lechię która chwilę wcześniej nie zdołała wywalczyć awansu do Ekstraklasy. Na Wybrzeżu prowadził również drużynę Arki Gdynia. W połowie lat 70. XX wieku został pierwszym polskim trenerem wZjednoczonych Emiratach Arabskich, Kuwejcie oraz Libii.
Po powrocie do Polski został trenerem koordynatorem w PZPN. W lipcu 1980 r. został trenerem trzecioligowej Olimpii Elbląg. Nie było mu jednak dane prowadzić drużyny do końca rozgrywek. Pracę z Olimpią przerwała jego śmierć na początku 1981 r.
