Władysław Babiński (ur. ?, zm. ?) – działacz TS Piast Cieszyn, wiceprezes PZHL, sędzia międzynarodowy piłki nożnej oraz hokeja na lodzie.
Całe swoje życie związał ze sportem oraz działalnością społeczną. W okresie międzywojennym zapowiadał się na się na dobrego sportowca. Był chłopcem wszechstronnym. Grał jak każdy młodzik przede wszystkim w piłkę nożną. Nie był to jednak jedyny sport jaki uprawiał. Uwielbiał pływanie, tenis stołowy, a w okresie zimowym buty piłkarskie zamieniał na łyżwy i wzmacniał szeregi miejscowej drużyny hokeja na lodzie. Kiedy znajdował się u szczytu sławy, odnosił sukcesy, wybuchła wojna. Dnia 1 września 1939 roku, wojska hitlerowskie wkroczyły do Cieszyna. Zaniknął wszelki ruch sportowy. Babiński wstąpił do partyzantki i walczył z bronią w ręku z najeźdźcą. Oddział dywersyjny, w którym się znalazł, dał się mocno we znaki faszystom. Niemcy długo zastawiali na niego pułapki. Wciąż się im wymykał. Zwykły przypadek sprawił, że trafił w ręce gestapo. Był bity, lecz nie wydał organizacji. Wyrok, który otrzymał, brzmiał: kara śmierci.
Czekając na jego wykonanie. Armia Czerwona, gromiąc wroga w drodze na Berlin, przyniosła wszakże w międzyczasie wolność umęczonemu narodowi polskiemu. On także z niej skorzystał. Powrócił do Cieszyna. Odniesione podczas okupacji rany nie pozwoliły, aby wrócił na boisko jako zawodnik. Rozpoczął działalność społeczną. Był jednym z współzałożycieli TS Piast. W latach 1946 – 1952 pełnił funkcję kierownika I – ligowej drużyny hokeja na lodzie i prezesa sportowego. W tym okresie rozpoczął także karierę sędziego piłkarskiego i hokeja na lodzie. W latach 1947 – 1959 sędziował około 600 meczów piłkarskich. Jednak najbardziej był znany jako sędzia hokeja na lodzie. Posiadał licencję sędziego państwowego i międzynarodowego. W latach 1947 – 1962 sędziował 420 ważnych spotkań hokejowych. W 1949 roku założył w Cieszynie sekcje hokeja na trawie. Do drużyny wchodzili wszyscy hokeiści na lodzie, zajęcia na trawie miały wyrobić kondycję.
Eksperyment był w początkowym okresie przez część działaczy wyśmiewany. Z biegiem lat sekcja hokeja na trawie się usamodzielniła, występując nawet w I lidze. W tym samym okresie został powołany na stanowisko prezesa w Polskim Związku Hokeja na Lodzie (PZHL). Pełnił tę funkcję do końca 1953 roku. Rozpoczął pracę w „Celmie”. Był prezesemKS Stal (1952 – 54), a później wiceprezesem. W 1962 r. został wybrany prezesem Okręgowego Związku Hokeja na Lodzie w Katowicach i wiceprezesem PZHL. W centrali pracował w kolegium sędziowskim. Stan zdrowia Władysława Babińskiego pogarszał się jednak. W 1967 roku zmuszony został zrezygnować z pracy społecznej. Lecz nie na długo. Podjął ją ponownie po trzech latach. Był wiceprezesem KS Cieszyn oraz członkiem zarządu PZHL. Za działalność społeczną, dostał odznaczenia państwowe i bojowe, wśród nich między innymi: Srebny Krzyż Zasługi, Odznaka Grunwaldu, odznaki: „Zasłużony dla woj. bielskiego”, „Przewodnik Socjalistycznej Pracy”, „Zasłużonemu – ZEM CELMA”.
Są także najwyższe wyróżnienia sportowe: Medal 1000 lat Sportu Polskiego, złota odznaka „Zasłużony działacz kultury fizycznej”, złote odznaki „Zasłużony działacz PZPN” i I „Zasłużony dla Hokeja na Lodzie”. Ponadto był między innymi wiceprzewodniczącym komitetu budowy miejskiej pływalni, aktywnie uczestniczył w budowie hali i pawilonu sportowego.Był przewodniczącym komitetu społecznego budowy sztucznego lodowiska. Pasją Władysława Babińskiego było także zbieranie sportowych znaczków metalowych, proporczyków, okolicznościowych medali oraz znaczków filatelistycznych. Te ostatnie zbierał od 1929 roku. Posiadał około 4 tysiące znaczków klubowych. 27 kwietnia 1981 r. na pierwszym zebraniu sprawozdawczo – wyborczym – po zmianie nazwy – uroczyście pożegnano długoletniego działacza sportowego.
