Sezon 1991/92 [IV Liga]

 Po zdobyciu awansu do ligi międzywojewódzkiej atmosfera w sekcji nie była najlepsza. Doszło do różnych animozji, w wyniku których trener Bogusław Sztoler złożył nawet pisemną rezygnację. Działacze Piasta prowadzili rozmowy z Janem Gomolą z Ustronia, który jednak zażyczył sobie wysoką pensję (8 mln złotych) – zbyt dużą jak na możliwości klubu. Piłkarzy obserwował też trener Jerzy Kulig z GKG Jastrzębie, jednak zrezygnował z prowadzenia zespołu, gdyż kroił mu się wyjazd do Stanów Zjednoczonych. Przez kilka dni drużynę prowadził Piotr Krupa.

 Ostatecznie Bogusław Sztoler wycofał rezygnację i z dniem 22 lipca rozpoczął codzienne treningi z piłarzami. W sierpniu pozyskano J. Gomolę, który trenował wyłącznie klubowych bramkarzy. Kierownikiem sekcji został Stefan Śliż, a kierownikiem drużyny był nadalJerzy Kołodziej.

 Liga międzyokręgowa (IV liga) w tym kształcie istniała już drugi sezon i ciągle spotykała się z różnymi ocenami i opiniami. Najwięcej zastrzeżeń miały częstochowskie kluby, z których żaden w ciągu ostatnich dwóch sezonów nie awansował do trzeciej ligi. Wiele z nich by chciało powrotu zasady, że do trzeciej ligi awansują mistrzowie lig wojewódzkich. Jak na razie na zmiany się nie zanosiło i w przyszłym sezonie znów droga na trzeci front miała prowadzić poprzez ligę międzywojewódzką (IV ligę).

Po zdobyciu mistrzostwa klasy okręgowej przez piłkarzy Piasta Cieszyn, nikt nie spodziewał się, że w rozgrywkach na wyższym szczeblu zespól trenera Bogusława Sztolera wypadnie tak dobrze. Przed rundą jesienną atmosfera w sekcji nie była bowiem najlepsza. Okazało się jednak, że zmiany jakie przeprowadzono, wyszły drużynie na dobre. Po latach Cieszyn mógł znów oglądać dobry futbol. Drużyna została wzmocniona trzema zawodnikami: Januszem Szalbotem z Kuźni Ustroń, oraz Górskim z GKS Morcinek Kaczyce oraz Rafałem Foltynem, który wrócił z Górnika Zabrze.

 Piast rozegrał kilka meczów sparingowych. Pokonał między innymi jedną z krakowskich drużyn 3 – 1 oraz przegrał z III – ligowym Chemikiem Kędzierzyn 2 – 5, z reprezentacją Polski juniorów 1 – 2 i z mistrzem Algierii – Constancą 1 – 2.

 Na półmetku rozgrywek w klasie międzywojewódzkiej, w której występowało 16 zespołów z woj. bielskiego, częstochowskiego i opolskiego, Piast zajął 5 lokatę z dorobkiem 19 punktów (o 5 mniej od lidera), strzelając 23 bramki (tracąc 13). Gdyby nie pechowo oddane punkty, szczególnie w ostatnich meczach, drużyna mogła zakończyć rundę na 3 miejscu. Piast zdobył u siebie 14 punktów, a na wyjazdach 5. Szczególnie groźny był nasz zespół na własnym stadionie, gzie zdobył 17 bramek a stracił 3.

 Warto dodać, że od klasy A cieszyniacy nie przegrali meczu na własnym stadionie. 

Jesienią Piast doznał 4 porażek (wszystkie w meczach wyjazdowych), a to z BBTS Bielsko 1 – 3, Papiernikiem Myszków 1 – 2, rezerwą Rakowa Częstochowa 1 – 3 i Stalą Brzeg 0 – 1. Zremisowali z Góralem Żywiec 0 – 0, i Hejnałem Kęty 1 – 1 z województwa bielskiego oraz ze Skrą Częstochowa 0 – 0. Najwyższą wygraną zanotował z Victorią Częstochowa 4 – 0.

Najlepszym strzelcem w zespole był Andrzej Adamek (5), który wyprzedził Grzegorza Szurmana (4) oraz Szalbota i Górskiego (po 3 bramki) - pozyskanych przed sezonem odpowiednio z Kaczyc i Ustronia.

W zespole na dobrym poziomie grała przez całą rundę cała linia obronna: bramkarz Mieczysław Bajger oraz obrońcy: Jarosław Kamiński, Ryszard Dziadek, Radosław Jaworski i Wojciech Krupa.

W 15 pojedynkach w drużynie grali: Bajger, Jaworski, Kamiński, R. Dziadek, Podgórski, M. Kurzeja, M. Dziadek, Szurman, Tolasz, Adamek, Szalbot, J. Kurzeja, Krupa, Czauderna, Bizoń, Górecki, Praszywka, Wałach, Branny i Foltyn.

 Nastroje w drużynie było bardzo dobre. Pierwsza runda podbudowała zespół, który liczył na jeszcze lepsze wyniki wiosną. Jak powiedział trener Sztoler – Piast jest poważnym kandydatem do awansu

 Wiosną 1992 roku opiekę finasową nad piłkarzami Piasta Cieszyn obął Jerzy Socholik. Drużyna przyjeła nową nazwę SPN AUTO – PIAST Cieszyn. Miłośnicy sportu pamiętają go jako piłkarza, występującego w Piaście oraz jako hokeistę walczącego w I lidze. Po wyjeździe do Niemiec w 1982 roku nie zerwał on kontaktu ze swoim klubem, wspomagał go sprzętem sportowym i finansowymi datkami. Widząc, że klub nie może sobie poradzić z trudnościam organizacyjnymi zaproponował zarządowi przejęcie sekcji piłki nożnej. Krótko mówiąc – prywatyzację tej sekcji. Klub miał udostępniać piłkarzom obiekty do treningu i rozgrywania meczów, natomiast wszystkie koszty utrzymania, a więc premie, wyjazdy, diety zobowiązywał się pokrywać Jerzy Socholik. Umowa agencyjna została podpisana w lutym przez prezesa Janusza Kunisza i sponsora. Obowiązywać miała do końca 1993 roku, z możliwością przedłużona.

 Od samego początku Jerzy Socholik mówił, iż interesuje go tylko III liga. Przed rundą wiosenną cieszyński Piast wzbogacił się jako pierwszy w regionie, o zawodnika zagranicznego. Nabytek z Szahtara Donieck - Sergiej Gonczarow. Na początku rundy wiosennej była szansa na zrealizowanie tego zamiaru. Fatalna seria porażek sprawiła jednak, że drużyna straciła kontakt z czołówką i pozostała na następny sezon w klasie międzywojewódzkiej.

  Jeżeli chodzi o ocenę poziomu tej klasy rozgrywkowej, to trzeba powiedzieć, że mógł on zadowolić. wiele drużyn dysponowanło dobrymi składami i można się spodziewać, że awansujące do trzeciej ligi BBTS Włókniarz, Hejnał Kęty i Góral Żywiec będą w niej odgrywały niepoślednią rolę. Bardzo dobrze spisały się zespoły beniaminków - Piasta Cieszyn i Papiernika Myszków.

 Cieszynianie po rundzie jesiennej byli rewelacją, mieli tylko punkt mniej od Hejnału, jednak na wiosnę zatracili wysoką formę. Co paradoksalne, po rundzie wiosennej Piast przystąpił w teoretycznie silniejszym składzie… Ale i tak czwarte miejsce w końcowym rozrachunku cieszynianie mogą uznać za dobry prognostyk przed nowym sezonem. Pod koniec rozgrywek nastąpiła zmiana szkoleniowca. Bogusława Sztolera zastąpił Jan Mleczko ze Skoczowa.

 Również Papiernik uplasował się stosunkowo wysoko – ósma lokata w pierwszym sezonie występów to niezły wynik. Myszkowianie grali bardzo równo, tak na jesień, jak i na wiosnę zdobyli po 15 punktów.

 Kto mógł się czuć zawiedziony? Z pewnością Stal Brzeg. Jej ambicje sięgały awansu, co potwierdzała trzecia lokata po jesieni, z dorobkiem 20 punktów. Jednak na wiosnę piłkarze z Brzegu zdobyli zaledwie 12 punktów. Niespodzianką była postawa na wiosnę Małejpanwi, która przecież ongiś występowała w II lidze. Niewiele brakowało, żeby spotkał ją smutny los degradacji. Nie ominął on Unii Tułowice, która również grała na wiosnę fatalnie. A wydawało się, że z międzyokręgową będzie musiała pożegnać się Odra, która po jesieni miała skromniutki dorobek. Drugi spadkowicz - Victoria Częstochowa była najsłabszym zespołem i nie była w stanie utrzymać miejsca na tym szczeblu rozgrywek. Zresztą klub ten przeżywał duże kłopoty finansowe i dalekie podróże były zbyt wielkim obciążeniem. Brak pieniędzy dał się we znaki większości klubów, dlatego też postawa w rozgrywkach w dużym stopniu zależała właśnie od kondycji finansowej.

 Awans od III ligi wywalczył BBTS Bielsko, Góral Żywiec, Hejnał Kety. Spadek do Klasy A zanotowały: Małapanew Ozimek, Unia Tułowice, Victoria Częstochowa.