Postępująca ostatnimi czasy komercjalizacja sportu sprawiła, że garną się do niego ludzie szukający tam źródła, z którego mogliby czerpać finansowe korzyści. Coraz trudniej spotkać działaczy, dla których sport byłby bezinteresownym sposobem na zycie, miejscem samorealizacji. Takich "romantyków sportu" pozostało już niewielu.

  Z pewnością nalezy do nich prezes Klubu Sportowego Piast Cieszyn Janusz Kunisz. Najważniejsze jednak, że swoje "romantyczne" uczucia dla sportu realizuje w sposób jak najbardziej pozytywistyczny, poprzez zwykłą, bezinteresowną, na pozór bezbarwną, codzienną pracę.

  Janusz Kunisz pochodzi z Lwowa, lecz powojenne losy rzuciły jego rodzinę do Rzeszowa. Ojciec pracował jako nauczyciel oraz prezesował Szkolnemu Związkowi Sportowemu w Rzeszowie. Sportem jednak zaraził Janusza jego starszy brat Jerzy, grający w piłkę nozną w juniorach Stali, a następnie broniący w hokejowej drużynie Spójni. Janusz również zaczynał od futbolu. Mieszkał opodal stadionu GWKS-u (obecnie Zelmeru), więc w tym klubie rozpoczął treningi. Po kilku latach wraz z reprezentacją województwa rzeszowskiego, trenowaną przez Michała Matysa dotarł do półfinału Pucharu Michałowicza. Na tym jednak zakończyła się jego piłkarska kariera. Nabawił się poważnej kontuzji, która przekreśliła marzenia o dalszej grze. Wtedy w życiu Janusza Kunisza pojawiła się nowa pasja - koszykówka.

  - Uroki tej dyscypliny poznałem dzięki mojemu nauczycielowi wychowania fizycznego w Technikum Samochodowym, Władysławowi Pałuckiemu. Był to przedwojenny nauczyciel, który na lekcjach uczył nas wszystkich dyscyplin sportowych od boksu do gimnastyki. Nam jednak najbardziej spodobała się koszykówka. Było to o tyle dziwne, że w szkole nie było nawet boiska koszykarskiego, jedynie przymocowana do ściany tablica z koszem.

  Zapał uczniów Technikum Samochodowego sprawił jednak, że założyli oni drużynę koszykarską pod nazwą Zryw, działającą w latach 1957 - 58. Trenerem tego zespołu był późniejszy rektor Politechniki Rzeszowskiej Kazimierz Oczoś. Po roku działalności Zryw został przygarnięty przez Resovię. W drużynie tej obok Janusza Kunisza grali między innymi Mieczysław Raba, Piotr Krechel, Erwin Andraczke. W 1961 roku Janusz Kunisz skończył technikum i wyjechał do Sosnowca, gdzie podjął naukę w Studium Nauczycielskim na kierunku wychowanie fizyczne. W czasie studiów gra! w koszykówkę w Victorii Sosnowiec, między innymi, ze znanym .obecnie trenerem Tomaszem Służałkiem. W Sosnowcu też poznał swoją przyszłą zonę Alicję. Pochodziła ona z Cieszyna i tam właśnie po ukończeniu studiów Janusz Kunisz osiedlił się na stałe.

  - Bardzo spodobało mi się to miasto. Bliskość gór stwarzała mi większe możliwości uprawiania narciarstwa, które bardzo lubię, a poza tym utworzono wtedy w Cieszynie w tamtejszej Stali sekcję koszykarską. Od początku powstania byłem grającym trenerem. Zaczynaliśmy od klasy B, lecz co roku drużyna awansowała o szczebel wyżej i po trzech latach znaleźliśmy się w śląskiej klasie okręgowej. Czynnie uprawiałem koszykówkę do roku 1974.

  W mieście nad Olzą Janusz Kunisz oprócz czerpania radości z czynnego uprawiania sportu odnalazł swoją pasję - został sportowym działaczem. W wieku 23 lat powierzono mu funkcję przewodniczącego Powiatowego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki. Był on wtedy najmłodszym kierownikiem tej instancji w całym województwie katowickim, a powiat cieszyński był wówczas potęgą w sportach zimowych. Funkcję tą pełnił do roku 1975, gdy wskutek reformy administracyjnej zlikwidowano powiaty.

  Sprawując ten urząd Janusz Kunisz doprowadził do pewnego zamieszania w sportowym światku Cieszyna. Był on bowiem inicjatorem fuzji dwóch miejscowych klubów: bogatego w tradycje Piasta i mocnej finansowo, przyzakładowej Stali.

  - Wielu zarzucało mi, że ja, człowiek z zewnątrz, nie mam poszanowania dla miejscowych tradycji, że chcę zniszczyć tak zasłużony klub jakim był Piast Ale to była nieprawda. Chciałem po prostu połączyć tradycje Piasta z możliwościami finansowymi Stali, która miała przecież wsparcie zakładów siników elektrycznych "Celma". A tak naprawdę chciałem wybudować w Cieszynie sztuczne lodowisko, gdyż hokeiści Piasta nie mieli gdzie grać. Stal sekcji hokejowej nie posiadała, więc dopiero po fuzji "Celma" wsparła finansowo ten projekt. A propos "szargania" tradycji to wszystko zostało naprawione w 1979 roku, gdy klub powrócił do starej nazwy Piast.

  Budowa lodowiska była pierwszą Inwestycją sportową, którą prowadził Janusz Kunisz.

  Organizując pracę przy budowie lodowiska starałem się zachować atmosferę z lat, kiedy gratem w koszykówkę w Resovii, to znaczy stworzyłem zespól ludzi oddanych tej konkretnej idei. Zdawałem sobie doskonale sprawę, że sam nic nie zrobię. Wtedy nawiązałem współpracę z Markiem Gawlasem, z którym działamy dla cieszyńskiego sportu do dzisiaj. Połowę środków na lodowisko otrzymaliśmy od Totalizatora Sportowego, natomiast drugą część musieliśmy zdobyć sami. Sporo prac wykonano w czynie społecznym. Pamiętam taką sytuację, gdy pewnego dnia zawiadomiono mnie telefonicznie, że betoniarki przywiozły beton, aby zalać płytę lodowiska. Cóż było robić. Zwołałem kilku znajomych i sami łopatami położyliśmy ten beton. Lodowisko zostało otwarte w 1974 roku. Szkoda, że zabrakło trochę czasu, bo wybudowalibyśmy także dach. Właśnie wtedy jednak decyzją premiera Jaroszewicza wstrzymano inwestycję, której koszt przekraczał 30 milionów zł. Zredukowaliśmy więc nasze plany.

  Po wybudowaniu lodowiska Janusz Kunisz rozpoczął budowę hali sportowej. Obecnie klub może pochwalić się ładnym, funkcjonalnym obiektem. Oprócz hali wybudowano także mały hotelik, kawiarnię oraz pomieszczenia klubowe.

  Jednak Kunisz nie tylko budował. W 1972 roku ukończył 2-letnie studium trenerów II klasy na AWF-ie we Wrocławiu. Potem na AWF-ie w Katowicach uzyskał tytuł magistra turystyki i rekreacji. Jeszcze jako przewodniczący Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki sprawił, że Szkołę Podstawowe nr 1 w Cieszynie przekształcono na szkołę sportową. Ucząca się tam młodzież ma rozszerzony do 10 godzin program wychowania fizycznego. Chłopcy trenują głównie koszykówkę, dziewczęta natomiast siatkówkę i lekkoatletykę. W szkole tej Janusz Kunisz od kilku lat jest nauczycielem. Trenuje także kadetów, a wśród nich swojego syna. Dzięki Kuniszowi w Cieszynie odbyło się kilka ciekawych imprez sportowych. Na 75-lecie Piasta zaproszono tutaj kadrę siatkarzy pod wodzą Huberta Wagnera, która rozegrała pokazowy mecz. W czasie piłkarskiego turnieju UEFA w 1978 roku w Cieszynie swoje mecze rozgrywały reprezentacje RFN, Portugalii i Włoch. Na czele komitetu Organizacyjnego tego turnieju w Cieszynie stał oczywiście bohater tej opowieści.

  Obecnie swój czas dzieli pomiędzy obowiązkami prezesa Piasta i nauczyciela w szkole. Za największy sukces prezesury w Piaście uważa to, że nie została zlikwidowana żadna sekcja spośród sześciu tam istniejących. Do końca kadencji pozostało mu jeszcze dwa lata i zapowiada, że po jej upływie poświęci się wyłącznie pracy trenerskiej. - Klubem niech rządzą inni, młodsi - mówi. Trudno jednak sobie wyobrazić, by przy jego społecznikowskich inklinacjach było to do końca możliwe.

  - Sport w moim życiu odgrywał zawsze pierwszoplanową rolę. Muszę powiedzieć, że moja córka wychowała się praktycznie bez ojca. Najpierw była budowa lodowiska, potem hali, ciągle coś trzeba było załatwiać. Również żona nie była zadowolona, z tego, że w domu byłem gościem. Ponad rok temu zdarzył się jednak wypadek, który sprawił, że doceniła moją prawie 20 - letnią działalność w sporcie. W naszym mieszkaniu wybuchł pożar, w kilkanaście minut spłonął cały dorobek życia. Klub otoczył nas wówczas serdeczną opieką i udzielił znacznej pomocy. W kilka godzin po pożarze otrzymaliśmy z klubu klucze do zastępczego mieszkania. Wielu ludzi bezinteresownie pomogło nam wówczas. Ta właśnie ludzka życzliwość i pomoc w trudnych chwilach była dla mnie najlepszą nagrodą i za te wszystkie lata, które poświęciłem sportowi w tym mieście.

GRZEGORZ WOJTOWICZ