Emil Nikodemowicz (ur. 1929 r. w Lwowie, zm. 3 czerwca 2013 w Bytomiu) – hokeista TS Piast Cieszyn i Polonii Bytom, trener Poloni Bytom i reprezentacji Polski.
W 1945 roku przyjechał z rodzicami z dalekiego Lwowa do Bytomia. Był wyróżniającym się juniorem sekcji piłkarskiej Polonii Bytom oraz kandydatem do szerokiej kadry seniorów pierwszego zespołu. Pomimo to postanowił związać się z hokejem na lodzie. W 1948 r. wszedł do podstawowego składu Polonii. Później w okresie służby wojskowej grał w OWKS Kraków. Pod koniec 1952 r. przeszedł do I – ligowego Ogniwa (Piasta Cieszyn). W 1954 r. przyczynił się w niemałym stopniu do zdobycia przez Ogniwo piątego miejsca w I lidze PZHL. Grał w Piasćie do 1959 r.
Po opuszczeniu szeregów I ligi przez cieszyński zespół (1959) wrócił do Polonii Bytom i właściwie zakończył karierę sportową ale nie zerwał z hokejem. Już jako czynny zawodnik zdobył uprawnienia instruktorskie, które przydały się szybciej, niż mógł się spodziewać. W 1961 r. został trenerem Polonii Bytom a w 1962 r. otrzymał ofertę pracy w Baildonie Katowice, w którym to klubie pracował do 1977 r. Trenerska kariera Emila Nikodemowicza jest równie bogata jak zawodowa. Był asystentem Józefowa Kurka w czasie słynnych Mistrzostw świata w hokeju na lodzie mężczyzn w katowickim „Spodku” w 1976 r. oraz Czesława Borowiczowa podczas zimowych igrzysk olimpijskich w Lake Placid w 1980 r. Z początkiem lat osiemdziesiątych prowadził jako pierwszy kadrę hokejową Polski.
W latach osiemdziesiątych trenował Polonię Bytom doprowadzając ją do czterech tytułów mistrzowskich, w międzyczasie trenuje drugoligowy niemiecki klub hokejowy EC Braunlage. Jest pierwszym trenerem reprezentacji hokejowej na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Sarajewie. W latach dziewięćdziesiątych wrócił do Polonii Bytom, trenując ją do 1995 r, a następnie Zagłębie Sosnowiec oraz reprezentację Polski. Honorowo prowadził drużynę gwiazd Polonii Bytom podczas „Meczu Gwiazd 2004″.
